Polesie Lubelskie, często (acz niezbyt dokładnie) nazywane Pojezierzem Łęczyńsko-Włodawskim, to kraina położona między Bugiem na wschodzie, a Wieprzem i Tyśmienicą na zachodzie, na południe od Podlasia i na północ od Polesia Chełmskiego. Podobnie jak większość regionów wschodniej Lubelszczyzny, Polesie to rzadko zaludniona, płaska, spokojna kraina bez przemysłu i większych miast. Polesie jest niewątpliwie jednym z trzech najatrakcyjniejszych regionów Lubelszczyzny. Amatorzy kąpieli i sportów wodnych powinni odwiedzić zwłaszcza Pojezierze Łęczyńskie, a miłośników przyrody zachwyci Poleski Park Narodowy (jeden z dwóch na Lubelszczyźnie). Jakby tego było mało, Łęczna, a zawłaszcza Włodawa, kuszą pięknymi zabytkami, choć historia pozostawiła tu ślady krwawych wydarzeń, takie jak cmentarz w miejscu bitwy pod Wytycznem czy ślady obozu zagłady w Sobiborze.
Rejon najbardziej popularnych wśród turystów jezior nie bez przyczyny został objęty ochroną w ramach Parku Krajobrazowego Pojezierze Łęczyńskie. Przyroda, oprócz możliwości kąpieli, oferuje tutaj turystom także inne atrakcje
Poleski Park Narodowy (9762 ha) chroni jeden z nielicznych w Europie obszarów torfowo-bagiennych, które są najdalej na południe wysuniętymi fragmentami tundry i lasotundry. Łącznie torfowiska zajmują 1700 ha parku, i są chronione w czterech rezerwatach: "Durne Bagno", "Jezioro Moszne" "Jezioro Długie" i "Torfowisko Orłowskie". Lasy zajmują około 4800 ha, a wody 2000 ha.
Park powstał w 1990 roku i objął większość powołanego kilka lat wcześniej Poleskiego Parku Krajobrazowego (który nadal istnieje, w kilku kawałkach porozrzucanych wokół Parku Narodowaego).
Polesie Chełmskie to liczący blisko 2 tys. km kw. obszar przejściowy między Polesiem właściwym, Wyżyną Lubelską i Wyżyną Wołyńską. Niesamowitym zabytkiem, "marką" regionu, są Podziemia Kredowe w Chełmie. Polesie Chełmskie prawie zupełnie pokrywa się z obszarem powiatu Chełm, zwłaszcza odkąd (1 stycznia 2006 r.) do powiatu włączono gminę Rejowiec (z powiatu krasnostawskiego). Jedynie dwóch południowych gmin powiatu: Leśniowic i Wojsławic - nie należy zaliczać do Polesia Chełmskiego, jako że leżą one prawie w całości na terenie Działów Grabowieckich.
Chełmski Park Krajobrazowy, którego kształt można porównać do litery "L", leży na północ i na zachód od Chełma. Rozpoczynający się tuż za przedmieściami Chełma Park leży na terenie dwóch krain: Pagórów Chełmskich i Obniżenia Dubienki. Część leżąca na Pagórach jest bardziej atrakcyjna pod względem krajobrazu i łatwiej dostępna. Natomiast obszary leżące w Obniżeniu Dubienki są często zabagnione, przez to trudniej dostępne, ale na pewno ciekawsze dla osób o zacięciu przyrodoznawcy.
Wschodnia część Polesia Chełmskiego, między Pagórami Chełmskimi i Działami Grabowieckimi a Bugiem, to Obniżenie Dubienki. Najciekawsze miejsca Obniżenia znajdują się w pobliżu Bugu.
Północny kraniec Obniżenia sięga prawie okolicy Uhruska, letniskowej wsi, gdzie Pagóry Chełmskie schodzą prawie do samej doliny rzeki, tworząc piekne krajobrazy. Jadąc szosą równoległą do Bugu, na południe, po 8 kilometrach trafimy do otoczonej łąkami miejscowści Hniszów. W pozostałościach podworskiego parku stoi pomnikowy, 700 letni Dąb Bolko, o 9-metrowym obwodzie pnia i wysokości 28 metrów. To najpotężniejszy dąb na Lubelszczyźnie.
Dubienka to małe miasteczko o wielkiej przeszłości. Położone na skraju Polesia Chełmskiego, w dolinie Bugu, nad rzeczką Wełnianką tuż powyżej jej ujścia do Bugu. Ta płaska zabagniona część Polesia nosi właśnie nazwę od miasteczka: Obniżenie Dubienki.
Dziś to wioska, która nie liczy nawet tysiąca mieszkańców, stolica niewielkiej gminy. Kiedyś - kilkutysięczne miasto, jedno z większych na Lubelszczyźnie. Było stolicą powiatu, a przez chwilę nawet (szczątkowego) województwa bełskiego.